.jpg)
ဗုဒၶသာသာနာေတာ္ႀကီးျပန္႔ပြားဘို႔ရန္အတြက္သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္တို႕အေပၚတြင္သာတာ၀န္္ရွိမွီတည္ေနတာမဟုတ္ပဲတိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္မင္လုပ္သည့္အစိုးရတာ၀န္ရွိသူမ်ားအေပၚ၌လည္းအမ်ားႀကီးမွီတည္ေနပါသည္။ အိႏၵိယႏိုင္ငံ၏သာသနာေတာ္သမိုင္းကို ေလ့လာအကဲခတ္ ႀကည့္မည္ဆိုပါကေတြ႔ရွိသိျမင္ႏိုင္ပါတယ္။
အာဏာပိုင္အစိုးရမင္းသည္ဗုဒၶဘာသာကို ၾကည္ညိဳေ သာသာသနာျပဳမင္းျဖစ္ပါကသာသနာေတာ္ေနလိုလလိုတိုးတက္စည္ပင္ျပန္႔ပြာ၍အာဏာ ပိုင္အ စိုးရမင္းသည္တျခားဘာသာျခားျဖစ္ေနပါကသာသာနာေတာ္ဆုတ္ယုတ္သြားသည္ကို ေတြ႔ရွိရ မွာျဖစ္ပါသည္။
အာဏာပိုင္အစိုးရမင္းသည္ ဘာသာျခားျဖစ္ေသာေႀကာင့္ ဗုဒၶသာသာနာေတာ္ကို နွိပ္ကြပ္ခဲ့ေသာ္လည္း အိႏၵိယေျမမွ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ႀကီးသည္ လံုး၀ေပ်ာက္ကြယ္မခဲ့ေပ အဘယ့္ေႀကာင့္ဆိုေသာ္ ထိုေခတ္အခါက အိႏၵိျပည္၏ ပညာေရးမွာ ဗုဒၶဘာသာရဟန္းသံဃာမ်ား၏ လက္ထဲတြင္ရွိေနေသာေႀကာင့္ပင္ျဖစ္၏၊ အိႏၵိိယႏိုင္ငံ၏ သာသာကြယ္ေႀကာင္း အဓိကအေႀကာင္းအရင္းအရင္းမွာ ရဟန္းသံဃာေတာ္တို႕သည္ သာသာနာျပဳ လုပ္ငန္းမ်ားကိုမလုပ္ေဆာင္ေတာ့ပဲ လာဘ္လာဘ ေနာက္ကိုလိုက္ျပီး ဓါတ္ နတ္စသည့္္ေတြကို ၀ိဇၨာအတတ္,ေမွာ္အတတ္မ်ားကို လိုက္စားလာျခင္ႏွင့္ မူဆလင္တို႔၏ ဗုဒၶဘာသာရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာင္တို႔အား ရက္စက္စြာ သတ္ျဖတ္မႈေႀကာင့္ အိႏၵိယႏိုင္ငံအတြင္းဗုဒၶသာသာနာေတာ္အျမစ္ျပတ္ဆုတ္ယုတ္သြားျခင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။
ထို႕ေႀကာင့္သာသာနာေတာ္ႀကီးတိုးတက္စည္ပင္ျပန္႕ပြားရန္အတြက္ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား၏သာသနာျပဳအခန္းက႑အေရးပါသကဲ့သိုတိုင္ျပည္အုပ္ခ်ဳပ္သူတို႕၏အေထာက္အပန္႔ခ်ီးေျမာက္မႈလည္းမ်ားစြာအေရးပါလွပါသည္။
ဆရာ,ဒကာလက္တြဲ၍အမ်ိဳး,ဘာသာ,သာသာနာေတာ္အက်ိဳးအတြက္ လက္တြဲေဆာင္ရြက္သြားဖို႔ရာ အလြန္အေရးႀကီးလွေပသည္။
အခ်ိဳ႕ေသာရဟန္းေတာ္တို႕သည္သာသနာျပဳလုပ္ငန္းမ်ားအားလုပ္ေဆာင္ခ်င္ေပမည့္လည္းအခြင့္မသာေသာေႀကာင့္အခ်ိန္တန္ဘိုးရွိသည့္အခ်ိန္မ်ားႏွင့္ ႀကိဳးစားရွာေဖြသင္ႀကား ထားေသာ အရည္အခ်င္း၊ပညာရပ္တို႔သည္ အလဟႆျဖစ္သြားႀကပါသည္။ ထို႕ေႀကာင့္ ပညာျပည့္၀ႀကေသာ ရဟန္းေတာ္တို႔အား သာသာနာျပဳႏိုင္ေစရန္အတြက္ သံဃာ့ဘက္မွ တာ၀န္ရွိဆရာေတာ္ မ်ားႏွင့္အစိုးရဘက္မွ တာ၀န္ရွိ ဒကာတို႔အေနနဲ႔ သံဃာေတာ္မ်ား သာသနာျပဳႏိုင္ေရးအတြက္ သာသနာျပဳအခြင့္အလမ္းမ်ားကို ဖန္တီးေပးသင့္လွပါသည္။
ထိုကဲ့သို႔ သာသနာျပဳအခြင့္အလမ္းမ်ား ဖန္တီးေပးပါက အလုပ္မလုပ္ခ်င္ေသာ ရဟန္းေတာ္တို႔သည္လည္း ထိုသာသနာျပဳလုပ္ငန္းမ်ားကိုလုပ္ရင္လုပ္ရင္းျဖင့္ပင္လုပ္ငန္းမွာေပ်ာ္ေမြ႔သြားျပီးဘာသာ၊ သာ သနာ နွင့္ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္ပါမ်ားစြာအေထာက္အကူျဖစ္ေစမွာျဖစ္ပါတယ္။
ထိုကဲ႔သို႕သာသနာျပဳအခြင့္အလမ္းမ်ားဖန္တီးရာတြင္စာခ်ဘက္အားသန္သည့္ အရွင္ျမတ္ တို႔ကို စာခ်ေစျခင္း၊တရားေဟာ တရားျပ အားသန္သည့္အရွင္တို႔အား တရားေဟာ တရားျပေစျခင္းအျပင္ တျခားေသာ ပရဟိတ က်မၼာေရး၊ပညာေရးစသည့္ျဖင့္အားသန္သည့္ သံဃာေတာ္တို႕ကိုလည္း အားသန္ရာကိုျပဳလုပ္သာသနာျ့ပဳအခြင့့္္အလမ္းကို ဖန္းတီးေပးသင့္ပါ သည္။ထိုကဲ့သို႔ျပဳလုပ္မေပးႀကသျဖင့္ျမန္မာႏိုင္ငံဗုဒၶသာသနာေတာ္တြင္ သံဃာေတာ္ဦး ေရမ်ားသေလာက္ ခရီးမတြင္ျဖစ္ေနျခင္းမွာ ၎အခ်က္သည္လည္း အဓိကက်ေနပါသည္။
သီလ၊သမာဓိ၊ပညာႏွင့္ျပည့္စံုေသာ သံဃာေတာ္အရွင္မ်ားသည္ မိမိတို႔ႏိုင္ငံ၀ယ္ ေရတြက္လို႔မရႏိုင္ေအာင္မ်ားျပားပါေသာ္လည္း ထိုကဲ့သို႔ သာသနာျပဳအခြင့္အလမ္းမရွိႀကသျဖင့္ လုပ္ခ်င္သေလာက္ လုပ္သင့္သေလာက္ အမ်ိဳးဘာသာ,သာသနာေတာ္အတြက္ လုပ္ခြင့္မသာ၊ မလုပ္လိုက္ရပဲ ဘ၀နိဂံုးခ်ဳပ္သြားႀကသည္မွာ သာသာနာႏွင့္ ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္ မ်ားစြာနစ္နာလွပါသည္။
ေနာင္ေတာ္ေက်ာင္းထိုင္၊ေက်ာင္းပိုင္ ဆရာေတာ္မ်ားအေနႏွင့္လည္း မိမိတို႕၏ ေက်ာင္းတိုက္ကို တပ္မက္မေနပဲ ညီေတာ္သံဃာေတာ္မ်ားအား မွ်ေ၀၍ အတူတကြ သာသနာျပဳလုပ္ငန္းကို ညီညြတ္စြာျပဳလုပ္ေဆာင္ရြက္သည့္ပါသည္။ရန္ကုန္ မႏၱေလး အစရွိသည့္ ေက်ာင္တိုက္မ်ားတြင္ နာမည္ႀကီးစာသင္တိုက္ႀကီးမ်ားမွလြဲ၍ ေက်ာင္းတိုက္အေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ သံဃာေတာ္မ်ားအားလက္မခံပဲ မိမိတို႔ႏွင့္ေဆြမ်ိဳးနီးစပ္သည့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားအားသာလွ်င္ လက္ခံထားႀကပါသည္။သင္တန္းတက္၊ေစ်း၀ယ္၊ ေဆးရံုးတက္ စသည္ျဖင့္ လာေရာက္ႀကသည့္ ဧည့္သည္မ်ားအားလက္ခံျပီး ထိုဧည့္သည္မ်ားမွ တည္းခိုးခအျဖစ္ လႈဒါန္းသည့္ လာတ္လာဘကို မက္ေမာတြယ္တာေနႀကပါသည္။ထိုဧည့္သည္မ်ားကို လက္မခံရဟု ဆိုလိုျခင္းမဟုတ္ပါ။နယ္ေ၀းမွ ေစး၀ယ္ျခင္း၊ေဆးကုျခင္းစေသာအေၾကာင္းႀကီးငယ္ျဖင့္ၿမိဳ႕သို႔ေရာက္လာသူမ်ားမွအေျခအေနအရတည္ခိုးရန္ ေနရာ အခက္ေတြ႔သည့္အခါတြင္ ဘုန္ေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမ်ားအား တည္းခိုးရမွာပင္ျဖစ္ပါသည္။ထိုကဲ့သို႔ ေဆးကျုခင္းစသည့္ တစ္ခဏတာတည္းခိုေနျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ အစဥ္ထာ၀ရ အိမ္ကဲ့သို႔ေနထိုင္ေနႀကသည္မွာ လံုး၀မသင့္ေတာ္ေပ။
မိမိသည္ ဗုဒၶတကၠသိုလ္(ရန္ကုန္)သို႔ တက္ေရာက္ပညာသင္ယူရန္အတြက္ ရန္ကုန္ျမိဳ႔တြင္လွည့္လည္၍ ေက်ာင္းမ်ားလိုက္ေလွ်ာက္ဖူးပါသည္၊ ေက်ာင္းေပါင္ ၂၀-ေက်ာ္သာေလွ်ာက္လိုက္ရတယ္ တစ္ေက်ာင္းမွလက္မခံေပ “ငါတို႔ေက်ာင္းက ေနရာလြတ္မရွိေတာ့’’ဟုသာေျပာႀကပါတယ္။ေနရာလြတ္မရွိဟုသာလို႔သာေျပာတယ္ေက်ာင္းတိုက္တစ္တိုက္လံုးမွ သံဃာ ၅-ပါးပင္မျပည့္ႀကပါ ထိုရွိသည့္သံဃာမ်ားမွာလည္း ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ႏွင့္ေဆြမ်ိဳးနီးစပ္ေတာ္သူမ်ားသာျဖစ္ႀကပါသည္ ။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ မိမိ၏သားေတာ္အရွင္ရာဟုလာ၊ညီေတာ္အရွင္အာနႏၵာႏွင္တျခားေသာ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္တို႔အား လက္၀ဲရံ၊လက္ယာရံ စသည့္ မဟာသာ၀က အဂၢသာ၀ကစသည့္ ရာထူးမ်ားမေပးပဲ အမွန္တကယ္ အရည္းအခ်င္ႏွင့္ျပည့္စံု၍ သာသနာျပဳႏိုင္ႀကမည့္ အရွင္သာရိပုတၱရာ အရွင္ေမာဂၢလာန္ စသည့္သာ၀ကတို႔အားသာလွ်င္ လက္ယာရံ၊လက္၀ဲရံစသည့္တို႔ကိုေပးေတာ္မူထားသည္ကိုေ ထာက္ဆ၍ဘုရားရွင္၏တပည့္သားပီသစြာျဖင့္ဘုရားရွင္ကဲ့သို႔ သာသနာျပဳႏိုင္သည့္ အရည္အခ်င္းႏွင့္စိတ္ထားရွိႀကသည့္ သံဃာေတာ္မ်ားအားသာေနရာေပးသင့္ပါတယ္။
ထိုေက်ာင္တိုက္မ်ားသည္သံဃာမရွိေပမည့္လည္း လူပဂၢိဳလ္မ်ားကေတာ့ မနည္းလွေပ တခ်ိဳ႕ဆိုလွ်င္အိမ္ေထာင္သားေမြးပင္ျပဳလုပ္ေနႀကပါသည္။
ထိုကဲ့သို႔အျဖစ္မ်ိဳးမိမိတစ္ပါးတည္ းေတြ႔ႀကံဳရသည္မဟုတ္ေပမိမိသူငယ္ခ်င္း သံဃာေတာ္မ်ားလည္း ေက်ာင္ေနရာ အခက္အ ခဲေတြ႔ႀကံဳရေႀကာင္းသိရွိပါသည္။
တခ်ိဳ႕ သံဃာေတာ္မ်ားဆိုလွ်င္ သာသနာစိတ္ စာစိတ္ရွိပါလွ်က္ ေနထိုင္စရာေက်ာင္းရွာမရေသာ ေႀကာင့္ေတာရပ္ရြာသို႔ျပန္သြားရျပီး ပညာသင္ရန္အခြင့္အလမ္ းမ်ားဆံုးရံႈးသြားသည့္အတြက္ ႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္ သာသာနာေတာ္အတြက္ မ်ားစြာနစ္နာလွပါတယ္။
ထို႔ေႀကာင့့္ေက်ာင္းထိုင္၊ေက်ာင္ပိုင္ဆရာေတာ္မ်ားအေနႏွင့္ဘာသာစိတ္ သာသာနာစိတ္ ေလးထားၿပီးပညာသင္ညိီေတာ္သံဃာေတာ္တို႔အား မိမိေက်ာင္းတိုက္တြင္လက္ခံျပီး ေပ်ာ္ရႊင္စည္းလံုးစြာႏွင့္လက္တြဲကာ သာသနာျပဳသင္လွပါသည္။
ဓမၼ၀ီရ အရွင္ေတဇနိယ
ဗုဒၶဂယာ၊အိႏၵိယ
Web Site;www.ashintejaniya.com
အာဏာပိုင္အစိုးရမင္းသည္ဗုဒၶဘာသာကို ၾကည္ညိဳေ သာသာသနာျပဳမင္းျဖစ္ပါကသာသနာေတာ္ေနလိုလလိုတိုးတက္စည္ပင္ျပန္႔ပြာ၍အာဏာ ပိုင္အ စိုးရမင္းသည္တျခားဘာသာျခားျဖစ္ေနပါကသာသာနာေတာ္ဆုတ္ယုတ္သြားသည္ကို ေတြ႔ရွိရ မွာျဖစ္ပါသည္။
အာဏာပိုင္အစိုးရမင္းသည္ ဘာသာျခားျဖစ္ေသာေႀကာင့္ ဗုဒၶသာသာနာေတာ္ကို နွိပ္ကြပ္ခဲ့ေသာ္လည္း အိႏၵိယေျမမွ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ႀကီးသည္ လံုး၀ေပ်ာက္ကြယ္မခဲ့ေပ အဘယ့္ေႀကာင့္ဆိုေသာ္ ထိုေခတ္အခါက အိႏၵိျပည္၏ ပညာေရးမွာ ဗုဒၶဘာသာရဟန္းသံဃာမ်ား၏ လက္ထဲတြင္ရွိေနေသာေႀကာင့္ပင္ျဖစ္၏၊ အိႏၵိိယႏိုင္ငံ၏ သာသာကြယ္ေႀကာင္း အဓိကအေႀကာင္းအရင္းအရင္းမွာ ရဟန္းသံဃာေတာ္တို႕သည္ သာသာနာျပဳ လုပ္ငန္းမ်ားကိုမလုပ္ေဆာင္ေတာ့ပဲ လာဘ္လာဘ ေနာက္ကိုလိုက္ျပီး ဓါတ္ နတ္စသည့္္ေတြကို ၀ိဇၨာအတတ္,ေမွာ္အတတ္မ်ားကို လိုက္စားလာျခင္ႏွင့္ မူဆလင္တို႔၏ ဗုဒၶဘာသာရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာင္တို႔အား ရက္စက္စြာ သတ္ျဖတ္မႈေႀကာင့္ အိႏၵိယႏိုင္ငံအတြင္းဗုဒၶသာသာနာေတာ္အျမစ္ျပတ္ဆုတ္ယုတ္သြားျခင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။
ထို႕ေႀကာင့္သာသာနာေတာ္ႀကီးတိုးတက္စည္ပင္ျပန္႕ပြားရန္အတြက္ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား၏သာသနာျပဳအခန္းက႑အေရးပါသကဲ့သိုတိုင္ျပည္အုပ္ခ်ဳပ္သူတို႕၏အေထာက္အပန္႔ခ်ီးေျမာက္မႈလည္းမ်ားစြာအေရးပါလွပါသည္။
ဆရာ,ဒကာလက္တြဲ၍အမ်ိဳး,ဘာသာ,သာသာနာေတာ္အက်ိဳးအတြက္ လက္တြဲေဆာင္ရြက္သြားဖို႔ရာ အလြန္အေရးႀကီးလွေပသည္။
အခ်ိဳ႕ေသာရဟန္းေတာ္တို႕သည္သာသနာျပဳလုပ္ငန္းမ်ားအားလုပ္ေဆာင္ခ်င္ေပမည့္လည္းအခြင့္မသာေသာေႀကာင့္အခ်ိန္တန္ဘိုးရွိသည့္အခ်ိန္မ်ားႏွင့္ ႀကိဳးစားရွာေဖြသင္ႀကား ထားေသာ အရည္အခ်င္း၊ပညာရပ္တို႔သည္ အလဟႆျဖစ္သြားႀကပါသည္။ ထို႕ေႀကာင့္ ပညာျပည့္၀ႀကေသာ ရဟန္းေတာ္တို႔အား သာသာနာျပဳႏိုင္ေစရန္အတြက္ သံဃာ့ဘက္မွ တာ၀န္ရွိဆရာေတာ္ မ်ားႏွင့္အစိုးရဘက္မွ တာ၀န္ရွိ ဒကာတို႔အေနနဲ႔ သံဃာေတာ္မ်ား သာသနာျပဳႏိုင္ေရးအတြက္ သာသနာျပဳအခြင့္အလမ္းမ်ားကို ဖန္တီးေပးသင့္လွပါသည္။
ထိုကဲ့သို႔ သာသနာျပဳအခြင့္အလမ္းမ်ား ဖန္တီးေပးပါက အလုပ္မလုပ္ခ်င္ေသာ ရဟန္းေတာ္တို႔သည္လည္း ထိုသာသနာျပဳလုပ္ငန္းမ်ားကိုလုပ္ရင္လုပ္ရင္းျဖင့္ပင္လုပ္ငန္းမွာေပ်ာ္ေမြ႔သြားျပီးဘာသာ၊ သာ သနာ နွင့္ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္ပါမ်ားစြာအေထာက္အကူျဖစ္ေစမွာျဖစ္ပါတယ္။
ထိုကဲ႔သို႕သာသနာျပဳအခြင့္အလမ္းမ်ားဖန္တီးရာတြင္စာခ်ဘက္အားသန္သည့္ အရွင္ျမတ္ တို႔ကို စာခ်ေစျခင္း၊တရားေဟာ တရားျပ အားသန္သည့္အရွင္တို႔အား တရားေဟာ တရားျပေစျခင္းအျပင္ တျခားေသာ ပရဟိတ က်မၼာေရး၊ပညာေရးစသည့္ျဖင့္အားသန္သည့္ သံဃာေတာ္တို႕ကိုလည္း အားသန္ရာကိုျပဳလုပ္သာသနာျ့ပဳအခြင့့္္အလမ္းကို ဖန္းတီးေပးသင့္ပါ သည္။ထိုကဲ့သို႔ျပဳလုပ္မေပးႀကသျဖင့္ျမန္မာႏိုင္ငံဗုဒၶသာသနာေတာ္တြင္ သံဃာေတာ္ဦး ေရမ်ားသေလာက္ ခရီးမတြင္ျဖစ္ေနျခင္းမွာ ၎အခ်က္သည္လည္း အဓိကက်ေနပါသည္။
သီလ၊သမာဓိ၊ပညာႏွင့္ျပည့္စံုေသာ သံဃာေတာ္အရွင္မ်ားသည္ မိမိတို႔ႏိုင္ငံ၀ယ္ ေရတြက္လို႔မရႏိုင္ေအာင္မ်ားျပားပါေသာ္လည္း ထိုကဲ့သို႔ သာသနာျပဳအခြင့္အလမ္းမရွိႀကသျဖင့္ လုပ္ခ်င္သေလာက္ လုပ္သင့္သေလာက္ အမ်ိဳးဘာသာ,သာသနာေတာ္အတြက္ လုပ္ခြင့္မသာ၊ မလုပ္လိုက္ရပဲ ဘ၀နိဂံုးခ်ဳပ္သြားႀကသည္မွာ သာသာနာႏွင့္ ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္ မ်ားစြာနစ္နာလွပါသည္။
ေနာင္ေတာ္ေက်ာင္းထိုင္၊ေက်ာင္းပိုင္ ဆရာေတာ္မ်ားအေနႏွင့္လည္း မိမိတို႕၏ ေက်ာင္းတိုက္ကို တပ္မက္မေနပဲ ညီေတာ္သံဃာေတာ္မ်ားအား မွ်ေ၀၍ အတူတကြ သာသနာျပဳလုပ္ငန္းကို ညီညြတ္စြာျပဳလုပ္ေဆာင္ရြက္သည့္ပါသည္။ရန္ကုန္ မႏၱေလး အစရွိသည့္ ေက်ာင္တိုက္မ်ားတြင္ နာမည္ႀကီးစာသင္တိုက္ႀကီးမ်ားမွလြဲ၍ ေက်ာင္းတိုက္အေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ သံဃာေတာ္မ်ားအားလက္မခံပဲ မိမိတို႔ႏွင့္ေဆြမ်ိဳးနီးစပ္သည့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားအားသာလွ်င္ လက္ခံထားႀကပါသည္။သင္တန္းတက္၊ေစ်း၀ယ္၊ ေဆးရံုးတက္ စသည္ျဖင့္ လာေရာက္ႀကသည့္ ဧည့္သည္မ်ားအားလက္ခံျပီး ထိုဧည့္သည္မ်ားမွ တည္းခိုးခအျဖစ္ လႈဒါန္းသည့္ လာတ္လာဘကို မက္ေမာတြယ္တာေနႀကပါသည္။ထိုဧည့္သည္မ်ားကို လက္မခံရဟု ဆိုလိုျခင္းမဟုတ္ပါ။နယ္ေ၀းမွ ေစး၀ယ္ျခင္း၊ေဆးကုျခင္းစေသာအေၾကာင္းႀကီးငယ္ျဖင့္ၿမိဳ႕သို႔ေရာက္လာသူမ်ားမွအေျခအေနအရတည္ခိုးရန္ ေနရာ အခက္ေတြ႔သည့္အခါတြင္ ဘုန္ေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမ်ားအား တည္းခိုးရမွာပင္ျဖစ္ပါသည္။ထိုကဲ့သို႔ ေဆးကျုခင္းစသည့္ တစ္ခဏတာတည္းခိုေနျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ အစဥ္ထာ၀ရ အိမ္ကဲ့သို႔ေနထိုင္ေနႀကသည္မွာ လံုး၀မသင့္ေတာ္ေပ။
မိမိသည္ ဗုဒၶတကၠသိုလ္(ရန္ကုန္)သို႔ တက္ေရာက္ပညာသင္ယူရန္အတြက္ ရန္ကုန္ျမိဳ႔တြင္လွည့္လည္၍ ေက်ာင္းမ်ားလိုက္ေလွ်ာက္ဖူးပါသည္၊ ေက်ာင္းေပါင္ ၂၀-ေက်ာ္သာေလွ်ာက္လိုက္ရတယ္ တစ္ေက်ာင္းမွလက္မခံေပ “ငါတို႔ေက်ာင္းက ေနရာလြတ္မရွိေတာ့’’ဟုသာေျပာႀကပါတယ္။ေနရာလြတ္မရွိဟုသာလို႔သာေျပာတယ္ေက်ာင္းတိုက္တစ္တိုက္လံုးမွ သံဃာ ၅-ပါးပင္မျပည့္ႀကပါ ထိုရွိသည့္သံဃာမ်ားမွာလည္း ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ႏွင့္ေဆြမ်ိဳးနီးစပ္ေတာ္သူမ်ားသာျဖစ္ႀကပါသည္ ။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ မိမိ၏သားေတာ္အရွင္ရာဟုလာ၊ညီေတာ္အရွင္အာနႏၵာႏွင္တျခားေသာ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္တို႔အား လက္၀ဲရံ၊လက္ယာရံ စသည့္ မဟာသာ၀က အဂၢသာ၀ကစသည့္ ရာထူးမ်ားမေပးပဲ အမွန္တကယ္ အရည္းအခ်င္ႏွင့္ျပည့္စံု၍ သာသနာျပဳႏိုင္ႀကမည့္ အရွင္သာရိပုတၱရာ အရွင္ေမာဂၢလာန္ စသည့္သာ၀ကတို႔အားသာလွ်င္ လက္ယာရံ၊လက္၀ဲရံစသည့္တို႔ကိုေပးေတာ္မူထားသည္ကိုေ ထာက္ဆ၍ဘုရားရွင္၏တပည့္သားပီသစြာျဖင့္ဘုရားရွင္ကဲ့သို႔ သာသနာျပဳႏိုင္သည့္ အရည္အခ်င္းႏွင့္စိတ္ထားရွိႀကသည့္ သံဃာေတာ္မ်ားအားသာေနရာေပးသင့္ပါတယ္။
ထိုေက်ာင္တိုက္မ်ားသည္သံဃာမရွိေပမည့္လည္း လူပဂၢိဳလ္မ်ားကေတာ့ မနည္းလွေပ တခ်ိဳ႕ဆိုလွ်င္အိမ္ေထာင္သားေမြးပင္ျပဳလုပ္ေနႀကပါသည္။
ထိုကဲ့သို႔အျဖစ္မ်ိဳးမိမိတစ္ပါးတည္ းေတြ႔ႀကံဳရသည္မဟုတ္ေပမိမိသူငယ္ခ်င္း သံဃာေတာ္မ်ားလည္း ေက်ာင္ေနရာ အခက္အ ခဲေတြ႔ႀကံဳရေႀကာင္းသိရွိပါသည္။
တခ်ိဳ႕ သံဃာေတာ္မ်ားဆိုလွ်င္ သာသနာစိတ္ စာစိတ္ရွိပါလွ်က္ ေနထိုင္စရာေက်ာင္းရွာမရေသာ ေႀကာင့္ေတာရပ္ရြာသို႔ျပန္သြားရျပီး ပညာသင္ရန္အခြင့္အလမ္ းမ်ားဆံုးရံႈးသြားသည့္အတြက္ ႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္ သာသာနာေတာ္အတြက္ မ်ားစြာနစ္နာလွပါတယ္။
ထို႔ေႀကာင့့္ေက်ာင္းထိုင္၊ေက်ာင္ပိုင္ဆရာေတာ္မ်ားအေနႏွင့္ဘာသာစိတ္ သာသာနာစိတ္ ေလးထားၿပီးပညာသင္ညိီေတာ္သံဃာေတာ္တို႔အား မိမိေက်ာင္းတိုက္တြင္လက္ခံျပီး ေပ်ာ္ရႊင္စည္းလံုးစြာႏွင့္လက္တြဲကာ သာသနာျပဳသင္လွပါသည္။
ဓမၼ၀ီရ အရွင္ေတဇနိယ
ဗုဒၶဂယာ၊အိႏၵိယ
Web Site;www.ashintejaniya.com